Spaanse automobilisten

Een autootje huren is hier ook nog wel een dure grap. Niet vanwege die auto, want dat kost bijna niets, maar omdat je dan gelijk van mega-warenhuis naar mega-warenhuis gaat rijden om allemaal ontbrekende huisraad te kopen. Die airco waar ik vorige keer zo stoer over deed, die hebben we ook alleen maar gekocht omdat die ventilator van 25 euro die we eerst wilden hebben niet op voorraad was. Zo lopen de kosten natuurlijk wel lekker op.

De andere reden dat de kosten oplopen is dat je full insurance wil hebben. Bij de meeste verhuurbedrijven heb je een eigen risico, en als je één keer in Spanje het verkeer hebt gezien dan wil je dat eigen risico direct afkopen. Ik heb weleens in Florence rondgereden met een auto en dat was een indrukwekkende ervaring, maar autorijden in Andalucía is ook erg interessant en je moet elke seconde waakzaam zijn op een scooter van links, een ongeduldige automobilist van rechts of een oud brikkie voor je dat maar 30 km/u kan maar toch per se over de snelweg wil.

Op die snelwegen heb je dus ook te maken met enorme snelheidsverschillen. Dat ligt voornamelijk aan de opritten, want die zijn meestal behoorlijk kort. Niet dat dat veel uitmaakt, want aan het einde van elke oprit staat een dikke streep en een stopbord, zodat je gegarandeerd vanuit stilstand moet invoegen met het verkeer dat tussen de 30 en de 120 kilometer per uur rijdt. Voor de meeste Spanjaarden gaat het invoegen dan ook volgens de volgende procedure:
je stopt
je bekijkt de situatie eens een tijdje
je belt je vrouw en kinderen om te zeggen dat je van ze houdt
je zegt een schietgebedje
je slaat een kruis
je stroopt je mouwen op
je spuugt in je handen
je doet je ogen dicht
je trapt je gaspedaal zo hard mogelijk in en hoopt dat het opkomend verkeer snel genoeg kan remmen om je ertussen te laten.

Als gelukkige die al heelhuids op de snelweg terecht is gekomen, moet je dus ook erg beducht zijn op automobilisten die vanuit stilstand invoegen. Beleefd een baantje opschuiven leidt alleen maar tot meer aarzeling en verbaasde blikken.

De bewegwijzering is ook een verhaal apart. In Nederland zijn we wat verwend met afslagen die lang van te voren worden aangekondigd, en keer op keer herhaald. Als je in Spanje je bestemming aangegeven ziet worden, dien je direct je stuur om te gooien anders ben je mooi langs je afslag gereden.

Maar het is niet alleen maar kommer en kwel. Ik moet de Spanjaarden nageven dat ze áltijd voor je stoppen als je oversteekt op een zebrapad. Steek je ergens anders over, dan speel je met je leven, maar het zebrapad is heilig en (met piepende remmen) komen ze voor je tot stilstand. Niet aarzelen als je eenmaal oversteekt, want heel kort achter je trekken ze weer op en scheuren ze je voorbij. Zo blijft het verkeer nog een klein beetje doorstromen. Want die doorstroming is wel een beetje een probleem. Dat komt vooral door veel dubbelparkeerders en vrachtwagens die gewoon hun wagen midden in een straat zetten en even een bakkie gaan doen bij de bar op de hoek. De Spaanse manier om dat op te lossen is heel veel en hard en boos toeteren, tot de chauffeur -met biertje nog in de hand- geïrriteerd de bar uitkomt en onder veel gemopper en opsteken van middelvingers zijn auto even opzij zet voor de wachtenden. Het is dan gebruikelijk om hem te trakteren op je eigen middelvingers, maar je zult merken dat dat eigenlijk bijna vanzelf gaat als je maar lang genoeg hebt moeten wachten.