Spaanse mannen

We hebben een airco gekocht. Zo, dat vond ik wel een lekkere zin om te schrijven aan jullie die nu al dagen in de stromende regen en kou zitten. Mijn ouders klagen dat ze de kachel zelfs al aan hebben. Hier is de temperatuur overigens heerlijk gedaald. De 41 graden van de eerste week vond ik als zonaanbidster zelfs wat veel van het goeie, maar nu met een comfortabele 31 is het prima te doen; zeker met behulp van de airco. Het is wel gezellig, zo'n ding in huis. Hij staat 's middags knus te brommen en piept af en toe boos als je per ongeluk de deur open laat staan. Eigenlijk is het net m'n vader ;).

Inmiddels zijn we hier al weer bijna twee weken. Weken waarin we vooral heel veel tijd en energie hebben gestopt in het in orde krijgen van dit appartement. Want hoewel het nog steeds een aardig appartement is, blijkt er enorm veel mee mis. Beide douches kapot, een wasmachine die wel wast maar daarna dagenlang de was gegijzeld houdt, gloednieuwe maar niet werkende ijskast, een onbruikbare kamer omdat die is volgepropt met bankjes en tafeltjes ("ja maar die eigenaar is een marokkaan", probeerde de makelaar nog, "misschien zaten daar zijn vrouwen". Of hij dan een fetisj had voor vrouwen zonder benen, heeft Max geïnformeerd, want de bankjes stonden zo op elkaar gepropt dat alleen dwergen er zouden kunnen zitten), en nog veel meer narigheid die ik gelukkig alweer ben vergeten. Overigens doet onze contactpersoon bij de makelaar enorm haar best om alles voor ons geregeld te krijgen, maar het kost nog steeds veel, heel veel tijd en energie. Jammer om dat te moeten stoppen in een appartement waar we maar een paar maanden zullen zitten. Het goede nieuws is dat ik zojuist mijn was heb terugveroverd en de eerste geslaagde was heb gedraaid, dat er een werkende ijskast is, dat zelfs de douches een soort warm water produceren. We komen er wel.


Het geweldig leuke aan dit appartement is het zwembad, vooral voor Isa een genot. Het bad wordt enorm goed onderhouden, elke ochtend worden er watermonsters genomen om de kwaliteit te controleren en er is constant een badmeester/es aanwezig. Rond een uur of 11 's morgens komen de eerste mensen uit het appartementencomplex. Veelal moeders met kleine kinderen die lekker gaan zitten kletsen terwijl hun kinderen rondspetteren in het poedelbadje. Rond 2 uur 's middags raakt het vrijwel leeg (te warm, tijd voor siësta), maar rond 7 uur 's avonds wordt het opeens ongelofelijk druk met alle vaders die direct uit hun werk hun kinderen onder de arm nemen om uitbundig met ze te spelen. Spaanse mannen zijn dól op hun kinderen, ze aanbidden ze, zijn verliefd op ze, vinden ze het allerbelangrijkste dat er bestaat en laten zich geduldig een keer of 300 in het water duwen omdat het kleine zoontje dat zo geestig vindt. Heerlijk om te zien, maar Max wordt er een beetje treurig van. In Nederland scoorde hij altijd goed omdat hij zo leuk met zijn kinderen omging, en dan kom je in een land waar álle mannen dat doen en je dus helemaal niet bijzonder meer bent. Dat is alvast één punt op het lijstje om terug te verhuizen naar Nederland.

Met mijn Spaans gaat het dankzij het zwembad best aardig. Ik voer vooral gesprekjes met kindertjes en andere moeders. Het handige aan kinderen is dat het ze niet stoort als je een beetje aan het schmieren bent, het voordeel van moeders dat ze het zo leuk vinden over hun kinderen te praten dat het ze niet uitmaakt als ze het drie keer moeten herhalen. Met de vaders valt niet zoveel te praten, die hebben het veel te druk met tikkertje spelen met hun kinderen.