Nuria no pay, Nuria no vote!

Het nieuwe huis bracht met zich mee dat we ook min of meer internetloos raakten, vandaar het gebrek aan updates. Ik liet jullie vol spanning achter met de cliffhanger dat er een vijandige overname dreigde van onze Vereniging van Eigenaren, en dat de Grote Boze Promotor geen middel onbeproefd liet om onze geloofwaardigheid aan te tasten in een poging te voorkomen dat wij stemmen konden werven voor onze goede zaak. Welnu, dat heeft niet gewerkt. Op de vergadering vertegenwoordigden Max en Hernan (de President van de VVE) samen bijna 40 stemmen. De delegatie van de GBP, een geheel vrouwelijk team geleid door de krankzinnige dochter Nuria, namen 88 stemmen mee maar die werden op vijf na allemaal ongeldig verklaard omdat de contributie niet was betaald. “Nuria no pay, Nuria no vote!” vatte de administateur het nog eens compact samen voor de Engelse delegatie.

Nuria liet zich echter niet zonder slag of stoot haar stemmen afnemen, en terwijl onze woordvoorder zich weerde met hartstochtelijke juridische betogen, koos zij de viswijf-tactiek, schold iedereen de huid vol en dreigde hier en daar zelfs wat benen te breken. (Nu ja, ze dreigde eigenlijk andere lichaamsdelen te breken van ons bestuur, maar dat kan ik hier niet opschrijven want dan wordt dit opeens een 18+ blog). Een mooie show was het, die ik achteraf graag op film had vastgelegd. Max en Hernan stonden er onbewogen bij en hebben beiden de hele vergadering lang alleen maar Nuria aangestaard, Max met een milde glimlach, Hernan met een blik vol minachting. Laat het maar aan ons Spanjaarden over om zelfs van een saaie vergadering een schitterend theater te maken.

Daarnaast bewees Nuria ons persoonlijk nog een enorme dienst door de beschuldigingen aan ons bedrijf (wij zouden bewust apartementen kapot maken zodat we meer geld konden vangen van onze klanten) nogmaals te uiten, waardoor ze nu vastgelegd zijn in de notulen en dus legitiem bewijs voor de aanklacht die we tegen haar indienen wegens laster. Haar uitspraken leidden tot enorme hilariteit bij de aanwezige Spanjaarden, die stuk voor stuk spontaan naar voren stapten om te getuigen dat er in hun huizen óók van alles kapot was en dat wij daar nooit naar binnen waren geweest, om daarna Max een bemoedigende schouderklop te geven. Gehaat worden door Nuria dwingt behoorlijk wat respect af.

Ondanks dat vanaf het begin duidelijk was dat ze een enorme nederlaag zou leiden, bleef ze tot het einde van de vergadering aanwezig, om die wat kleur te geven met haar scheldpartijen. Toen er echt niets meer te schelden viel, scheurde ze weg in haar zwarte BMW X5, waarbij flink wat buren nog behoorlijk opzij moesten springen om haar te ontwijken.

Cliffhanger voor de volgende keer: hoe wij nóg meer respect van onze Spaanse buren verworven door aangifte te doen bij de politie van doodsbedreigingen door Nuria, en hoe Nuria ten tweede male een vergadering jammerlijk verloor en bovendien uit eigen zak de advocaat financierde die haar namens onze Vereniging van Eigenaren voor de rechter gaat slepen.